SOLEC

W dniu 20 września 1822 roku, po uzyskaniu zezwoleń rządowych na produkcję rozmaitych wyrobów chemicznych, Ludwig Hirschmann zawiera z Janem Chryzostomem Kijewskim dobrowolną umowę na 9 lat na zasadzie równych udziałów w wydatkach i zyskach, po odjęciu z zysków 11,1/9% na zużycie aparatury. Dodatkowo umowa zapewnia Ludwikowi tantiemę w wysokości 10% czystego zysku za  

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

uruchomić fabrykę w ciągu jednego roku od zawarcia kontraktu i utrzymywać ja w ciągłym ruchu oraz dostarczać handlowi w dostatecznej ilości i odpowiednim gatunku. Na tej podstawie prawnej zorganizowano fabrykę z kapitałem zakładowym 120 000 złotych polskich pod nazwą „Fabryka Płodów Chemicznych Hirschmann i Kijewski”, którą uważa się za pierwszą chemiczną fabrykę w Królestwie Polskim.  Rząd Królestwa Polskiego w trosce o nowo-powstającą placówkę przemysłu krajowego, udzielił jej „patentu swobody”, tj. zapewnienie wyłączności na lat 9, podniesienie ceł wwozowych na produkty, które miały być wytwarzane i wspieranie pożyczkami, często nieoprocentowanymi, które do 1831 roku wyniosły 209 500 złp. Wartość fabryki wzrasta w roku 1829 do 448 000 złp.

​

Równolegle, w dniu 5 sierpnia 1826 roku, Ludwik Hirschmann wydzierżawił od T. Mostowskiego jedną morgę (5 755 m2) i 150 prętów ziemi w pobliżu osady Stare Świdry, na której wzniósł wytwórnię octu winnego i estragonowego – to początek historii obecnych Tarchomińskich Zakładów Farmaceutycznych Polfa (w 1860 roku ówcześni właściciele fabryki: August Hirschmann – syn Ludwika, Jan Chryzostom Kijewski oraz Karol Scholtze odstąpili ją za 35 tysięcy rubli Ludwikowi Spiessowi). 

Na warszawskiej wystawie wyrobów rękodzielniczych i płodów rolniczych w 1857 r.  fabryka "Hirschmann i Kijewski" została wyróżniona Małym Złotym Medalem (Opis Wystawy str. 284). Zatrudniano wtedy 50 osób przy ulicy Solec i 6 na Tarchominie, a w obu fabrykach do napędu stosowano maneż (kierat) konny. Gospodarski charakter produkcji dowodzi, że były to nadal manufaktury.

​